La Belle France - Parijs, Normandië & de rivier de Seine - van en naar Parijs (9 bestemmingen)

Beoordelingen van klanten

• 

  Kim

  · 24 april 2023
  Automatisch vertaald. Bekijk in het EngelsBeoordeel deze vertaling
  Automatische vertaling beschikbaar in Nederlands. Bekijk in het Nederlands
  De cruise was geweldig. De bemanning was erg vriendelijk en behulpzaam. Het eten was uitstekend. De tochten waren goed gepland, en ook al waren er een paar technische problemen, het personeel werkte erg hard om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen.
  Toon meer
  Reisdatum: april 2023
• 

  Rose

  · 5 september 2022
  Automatisch vertaald. Bekijk in het EngelsBeoordeel deze vertaling
  Automatische vertaling beschikbaar in Nederlands. Bekijk in het Nederlands
  Rennen! Ren voor je leven en zorg ervoor dat ze je 7.020,00 euro (ruwweg $10.000 Australische dollars) niet afpakken. Het was een nachtmerrie vanaf het moment dat ik aan boord stapte. De directeur van de cruise, Jan Pedersen, kreeg een woedeaanval omdat 70 passagiers uit de USA niet kwamen opdagen. Ze stonden op de startbaan en de co-piloot kwam niet opdagen zodat ze niet konden komen. Toen kreeg hij een inzinking over zijn financiële verliezen voor een cruiseschip waar 150 mensen op zouden zitten. Ik lijk het treurige doelwit te worden, want mij was niet verteld dat het alleen voor groepsboekingen bedoeld was en niet voor individuele reizigers. Op dag 1 benader ik hem met mijn in het Engels afgedrukte excursieblad en hij zegt me dat het allemaal in het Duits is en dat de reisleiders in het Duits zullen spreken en dat hij het niet zomaar kan veranderen voor alleen mij. Ik heb hem zelfs nooit gevraagd het te veranderen. Ik heb een masters in internationale communicatie en ik heb ook gewerkt als arbeids- en discriminatieadvocaat. Ik heb nooit een probleem gehad om omringd te zijn door mensen die in hun eigen taal willen spreken. Ik gaf hem zelfs een voorbeeld waar een goede vriend (een gemeenteraadslid in Australië) van Chinese afkomst me uitnodigde op zijn overwinningsfeestje (ik was zijn campagneleider) en al zijn vrienden en familie waren Chinees en spraken Chinees. Hij vroeg of ik me beledigd of ongemakkelijk zou voelen als ze allemaal in het Chinees spraken. Ik had er geen problemen mee. Ik genoot ervan in het Engels met hen te converseren en naar hun cultuur te kijken en naar hun taal te luisteren. Ik dacht dat dit voorbeeld Jan gerust zou stellen en het deed hem inderdaad tot inkeer komen. Ik zei zelfs dat ik Duits gestudeerd had en eerste werd op de middelbare school (vele jaren geleden) en hij gaf me zijn Duitse excursieblad. Ik gebruikte google om te vertalen en het Engelse blad om te vergelijken en uit te zoeken wat ik wilde. Voordat hij echter instemde, zei hij tegen me (alsof het mijn schuld was) "weet je dat je het enige individu bent in deze groep en van Tour Radar? Alle anderen zitten in een groep. Jij hoort in een groep te zitten." Ik had al snel door hoe vervelend het werd omdat ik geen deel uitmaakte van een groep. Ik ben ook niet iemand van een hoge sociaal-economische achtergrond om de cruise directeur een plezier te doen. Hij zei op een gegeven moment tegen me "waar moet ik je inpassen? Je bent niet Duits, je bent niet van een Amerikaanse bankgroep en je bent niet van een Israëlische groep." Ik wilde zeggen dat ik een mens ben en een betalende klant, is dat niet genoeg? Ik bleef echter kalm en beschaafd. Op mijn eerste excursie werd ik bij een Duits gezin gezet en een echtpaar dat alleen Engels en Frans sprak. Voor ze op de bus stapten hadden ze besloten dat Gids in het Engels zou spreken in plaats van in het Duits en hij zei dat het echtpaar daarom gevraagd had. Ik had er geen problemen mee en hij sprak zowel in het Duits als in het Engels. Ik was echter van streek toen ik me realiseerde dat, omdat ik een e-mail had gestuurd en geklaagd had bij Tour Radar, de Gids dingen zei die vertrouwd waren met mijn klachten die ik privé in mijn e-mail aan Tour Radar had vermeld. Een agent van Tour Radar bevestigde dat ze mijn e-mail aan de cruisedirecteur had doorgestuurd. Ik was van streek maar begreep dat ze het deed om de zaak op te lossen en met de smeekbede bedoelingen echter Jan (cruisedirecteur) was zo dom om het aan de Gids te vertellen en ineens was het gruwelijk algemeen bekend in plaats van dat de zaak privé opgelost was en zonder het onder de aandacht van andere gasten te brengen. De cruisedirecteur betrok om een of andere vreemde reden de reisleidster erbij en de reisleidster zei "geef mij niet de schuld, Jan heeft me ertoe gebracht het te zeggen". Dit was nadat ik kwaad werd dat de reisleidster zei dat er geen sprake was van segregatie of racisme als de klanten naar taal werden gegroepeerd. Ik zei dat ik mijn masters in internationale communicatie gedaan heb en dat talen alles te maken hebben met cultuur en ras. Het ergste was toen iemand uit de groep zei "misschien kunnen we de volgende keer de rondleiding in het Duits houden". Ik dacht dat ik nooit bezwaar had gemaakt. Ik had nooit gevraagd of het in het Engels kon en de opmerking was achterbaks, maar niet verwonderlijk gezien de heersende mentaliteit van het cruiseschip en de bedrijfscultuur die sterk beïnvloed wordt door een bepaalde taal (Duits) en daardoor gebonden is aan een culturele groep, waardoor anderen niet welkom zijn (tenzij geld een rol speelt en je van de "Old Second National Bank" of "Home State Bank" bent en dan is Jan en Leuftner bereid een oogje toe te knijpen. Zoals het gezegde luidt "money, money always honey in a rich man's world" (ABBA liedje). Ik had een tweede afschuwelijke ervaring waarbij ik niet vrij kon zitten waar ik wilde - alle andere groepen hadden gereserveerde tafels (genummerde tafels) en zo ging de segregatie verder (die van de bankgroepen zijn allemaal Amerikaans, de Bishvils zijn allemaal Joods en enkele Duitsers doen mee maar ze worden "de Duitse groep" genoemd. Mijn eerste avond kreeg ik te horen dat ik me meer op mijn gemak zou voelen bij de Amerikanen. Ik zei tegen de ober dat ik het niet erg vind als ik bij Duitsers zit. Ik heb er geen probleem mee. Ze lieten een Duits gezin bij me zitten. Dan dwingt een andere ober me de volgende ochtend bij het ontbijt om bij hetzelfde Duitse gezin te gaan zitten. Ik dacht wat als ik alleen wil zitten en ik kan niet die vrouw zijn die 24/7 bij een arm Duits gezin rondhangt. Wat als ze gezinstijd willen. Ik zei dit tegen de ober. Dit was mijn klacht aan Tour Radar in de e-mail die door Jan aan de gids van de excursie geadverteerd was. Ik kom terug van de excursie en de hoofd manager van het Hongaarse hotel zegt dat hij me moet spreken over de zitregeling. Op dit punt dacht ik dat ik gek word, want ik heb nog geen enkel moment genoten en ieder mens blijft erover beginnen. Ik liet hem uitspreken en zei tegen hem dat ik geen berg van een molshoop wil maken. Los het alsjeblieft gewoon op en ga verder. Hij zei dat ik kon gaan zitten waar ik wilde en dat elke persoon die ik wilde zitten en met me mee-eten, of het nu hij of de kapitein of wie dan ook was, dat graag zou doen. De nachtmerrie eindigde hier echter niet. Ik ging uit eten en een bepaalde Hongaarse ober dwong me aan een tafel met Amerikanen te gaan zitten. Ik had op dat moment geen probleem, want ik dacht: misschien is het hem nog niet verteld. Probeer echter eens te dineren of te eten met telkens vier tot vijf nieuwe mensen die je naar je leven vragen. Soms is alleen zitten prettig en welkom. Of kiezen waar je überhaupt wilt zitten. Een andere keer tijdens een maaltijd (ik geloof dat het lunch was en voordat de Hongaarse hotelmanager me aansprak) kreeg ik van drie andere obers te horen dat ik me op mijn gemak zou voelen als ik met Amerikanen aan een andere tafel zou zitten omdat ik dezelfde taal spreek. Ik heb me nog nooit van mijn leven beledigd gevoeld. Ik vroeg "zeggen jullie me dat ik bij Amerikanen moet zitten, alleen omdat ik Engels spreek?" Het antwoord was een eenvoudig "ja". Ze wisten niet (of het kon ze niet schelen) dat ik Armeens van nationaliteit ben, in Libanon geboren ben en dat mijn moeder in gebroken Engels spreekt (waarvan ik haar altijd zeg dat ze perfect Engels tegen me spreekt). De kers op de taart was toen ik bij een andere lunchtijd twee borden zag toen ik er probeerde te zitten (ik voelde me erg ongemakkelijk over de hele tafelreservering op grond van taal en cultuur) ik te horen kreeg dat twee mensen gevraagd hadden om alleen te zitten. Ik dacht hoe erg meegaand voor hen. Is het omdat ze Duits zijn of geworden omdat ze geld hebben? Op een gegeven moment had ik een woordenwisseling met Jan over hoe het niet mijn schuld is dat Tour Radar me voor deze reis geboekt heeft als het toch als groepsreis bedoeld is. Hij zei dat het de schuld van Tour Radar is omdat Tour Radar van Leuftner te horen zou hebben gekregen dat ze alleen groepsboekingen aannemen. Hij probeerde alleen Tour Radar de schuld te geven en ik zei hem dat het echt de schuld van Leuftner was dat ze mijn geld afnamen en me op een reis uit de hel dwongen. Ik zei dat als het Leuftner's beleid is dat er geen individuele reizigers kunnen zijn en alleen groepsboekingen, dan had Leuftner bij zijn beleid en moraal moeten blijven en tegen Tour Radar moeten zeggen "Nee sorry je moet teruggaan en deze persoon vertellen dat we alleen groepsboekingen accepteren" en niet mijn geld moeten aannemen. Ik zei "ofwel had Lueftner bij zijn principes en bedrijfsbeleid moeten blijven, ofwel moest het kiezen om geld (winst) te verdienen." Het koos duidelijk voor geld verdienen en gaf er niet om dat een individu als ik met zoveel leed en ongemak te maken zou krijgen en een uiterst slechte reis zou hebben, zolang de andere "groepen" maar tevreden waren met hun ervaringen. Er is nog zoveel meer dat ik je zou kunnen vertellen. Ik ben gedwongen in mijn hut aardappelchips en chocola te gaan zitten, zodat ik me niet met de hele dinersituatie en de zitplaatsen hoef bezig te houden. Gisteren heb ik afgezegd om mee te gaan op de D-Day tocht met de "Amerikaanse groep" en de "Israëlische groep" zoals Jan ze noemt, vanwege de nare ervaring van het moeten luisteren over stenen en muren en het feit dat ik de enige persoon op de rondleiding was. D-Day was belangrijk omdat een kleine hoeveelheid Australiërs deel uitmaakten van de Britse Marine/Army en ook over de lucht vlogen in de pogingen hun mede Amerikaanse Army/Navy vrienden te redden. Een geweldige dag beroofd vanwege het beleid van een cruise directeur, schip en maatschappij dat "talen" (in wezen culturen) gegroepeerd moeten worden. Ik heb chronische pijn en omdat ik niet met die busreis meeging werd ik gedwongen ruim een uur te lopen naar het volgende stadje (de toeristeninformatie zei dat het een makkelijke 40min lopen was) om het museum van Victor Hugo te zien en dan weer een uur terug naar de boot. Als me zelfs door het scheepspersoneel verteld was dat er in Caudebec en Caux absoluut niets te doen is en dat ze pas om 15.00 uur cafés of restaurants (heel weinig) openen, zou ik niet op stap gegaan zijn. Maar als ik die comfortabele busreis naar het strand van Normandië en de andere gebieden had gehad, zou ik niet naar het schip gekomen zijn en warmtepakkingen hebben gelegd, met enorme blaren onder mijn voeten en de hele avond ondraaglijke pijn en dan alleen maar tot tranen toe gebracht worden door een harteloze cruise directeur. Hij verandert van gedachten zoals zeilen veranderen in de wind. Mijn laatste klacht gisteren was toen ik een verlate brochure kreeg over de gebeurtenissen van vandaag. Ik schrok ervan dat het anders was dan in de aanvankelijke excursiebrochure stond, namelijk dat gasten die we niet op een excursie wilden gaan, in Les Andeleys konden uitstappen en daarna in Vernon konden uitstappen. In het dagprogramma (brochure) dat me gisteravond werd gebracht, stond dat als je niet op een excursie gaat je de boot niet mag verlaten. Ik was ontdaan. Toen ik naar de receptie belde vertelde een cruisepersoneel me een belachelijke reden. Hij zei dat de toeristen die niet op een excursie gaan het schip niet kunnen verlaten omdat de burgemeester van Les Andeleys dat niet toestaat. Stel je voor dat je een advocaat die ook met criminelen heeft samengewerkt zo'n belachelijke leugen vertelt. Ik ging erin mee en belde toen terug om te vragen of ik Jan kon spreken, maar hij zei dat Jan bezig was nadat ik hem met iemand had verhit. Zie je, een ding dat ik over Jan's karakter ontdekte is dat hij van het geluid van zijn stem houdt. Op een avond jaagde hij de gasten naar boven van waar we te laat waren om hem te horen spreken. Ik keek naar een ober (zoals een intelligente Amerikaan opmerkte zijn het allemaal Roemenen omdat het goedkope arbeidskrachten zijn) met al die schotels die hij aan het oprapen was en ik zei kan ik thee krijgen want die was nog niet opgediend (onderdeel van het zogenaamd gratis en 24 uur beschikbaar zijn als onderdeel van het pakket). Hij zegt ja je kunt naar boven gaan en het daar of hier nuttigen. Ik zei dat ik naar boven zal gaan omdat ik medelijden met hem had en dan vraag ik boven om thee en ik krijg een rekening van 2,50 euro. Ik schrok me rot! Niettemin terug naar gisteravond, dus ik sprak met Jan en ik vroegen hem naar de dagelijkse brochure en of gasten niet konden uitstappen was dit omdat het schip naar Vernon zou gaan om de andere gasten van de excursie op te halen en hij zei ja. Ik antwoordde hem dat dit niet was wat in de oorspronkelijke brochure stond, wat valse reclame van Tour Radar en Leuftner zou zijn, en dat ik bij het management van Lueftner wilde gaan klagen en dat ik een e-mail wilde. Jan zegt dat ik hem kan mailen. Ik wist dat als ik hem zou mailen die mail het daglicht niet zou zien en een zeer intelligente en switched on Amerikaanse toerist zei hetzelfde tegen me voor ik het onder zijn aandacht bracht. Gelukkig zijn er zeer intelligente gasten op dit schip. Ik zeg Jan dat ik hem niet wil mailen en dat ik het management van Leuftner wil mailen en met een arrogante en boze stem zegt hij "Ik ben de cruisedirecteur en ik ben een de hoogste hier op het cruiseschip." Wat een arrogante persoon dacht ik! De hoogste op het schip in termen van rang en management is de kapitein van het schip. Vanavond hebben we een afscheidsdiner met de kapitein, maar, alweer, ik zal er niet bij zijn en ik zal in mijn kamer uitgehongerd zitten met chips en chocolade. Jan zegt me dan dat ik Tour Radar moet mailen en ik zei dat Tour Radar alleen de verkoopagent is en niet degene die verantwoordelijk is voor deze cruise of de ervaringen die ik heb moeten doorstaan. Ik zei toen dat ik van dit schip af moet. Ik ga wel mee op de cruise en hij zegt "nee, je schreef een brief waarin je zei dat je de tour niet meer wilt doen. Je kunt niet meer van gedachten veranderen. Je gaat niet mee." Ik was geschokt en ontdaan, gezien het feit dat hij me eerst probeerde over te halen te gaan en omdat ik zei dat ik ging klagen weigerde hij vervolgens voor me om met de excursie mee te gaan. Hij heeft vandaag verschillende keren geprobeerd met me te praten en ik heb niets met hem te maken willen hebben. Ik heb naar Tour Radar geschreven maar geen antwoord gekregen. Ik zit letterlijk op dit schip en ik kan niet wachten om in Parijs te komen en naar huis te gaan. BOEK DEZE CRUISE NIET EN BOEK OOK GEEN VAN LEUFTNER OF AMADEUS. Maar dat gezegd hebbende gaat mijn hart uit naar het personeel en de bemanning die zo gul zijn, hard werken en geprobeerd hebben mij en mijn beproeving op dit schip zo te steunen. Zoals de Amerikaanse gast zei, sprak Jan alleen in het Duits als hij de loten trok en op de dag dat de meeste gasten terugkeerden van het strand van Normandië voor de herdenking van D-Day. besefte hij niet dat de meeste gasten aan de andere kant stonden van waar het kanon werd gericht: beneden op het strand in de richting van de Amerikanen (de rest was uiteraard Joods van wie de voorouders de holocaust overleefden. Ik ben nog nooit zo'n giftige omgeving tegengekomen waar gasten worden "gegroepeerd" en soloreizigers leed wordt aangedaan en geld zo belangrijk is voor een cruise directeur en voor Lueftner kennelijk ook. Ik zei vanmorgen tegen Jan dat hij alleen maar om geld geeft en weinig weet hij dat ik de bewondering en het respect heb van verschillende Australische politici en vroegere Australische premiers. Ik zei dat ik geen geld heb maar wel hun bewondering en respect.
  Toon meer
  Reisdatum: september 2022