Marokko naar Ghana Groepsreis over land

Beoordelingen van klanten

• A

  Anoniem

  · 16 februari 2022
  Automatisch vertaald. Bekijk in het EngelsBeoordeel deze vertaling
  Automatische vertaling beschikbaar in Nederlands. Bekijk in het Nederlands
  Hier is een openhartige recensie van de Madventure Trans Africa tour waar ik helaas aan deelnam in het laatste deel van 2021. Mijn review kan onevenwichtig en overweldigend negatief overkomen, dus voordat ik in detail begin wil ik zeggen dat er natuurlijk veel positieve aspecten en hoogtepunten waren tijdens de reis: Ik reisde door zeer moeilijke regio's met een geweldige groep (meestal) geaarde reizigers, van wie ik van plan ben om contact te houden met velen; ik zag veel ongelooflijke bezienswaardigheden en landen; ik ontmoette levendige, vriendelijke lokale bevolking langs de weg; ik ontmoette onderscheidende wilde dieren en schilderachtige landschappen; en het allerbelangrijkste, ik was in staat om vrij te reizen in de tijd van een wereldwijde pandemie/COVID. Ik ben een ervaren reiziger en begrijp dat de wereld in de greep is van een wereldwijde pandemie en dat er veel uitdagingen en ergernissen zullen zijn. Maar ik heb sterk het gevoel dat veel van de problemen die in mijn lange recensie (sorry) naar voren kwamen in feite weinig te maken hadden met COVID en meer met de activiteiten en prioriteiten van Madventure zelf. Mijn recensie is niet bedoeld om anderen te ontmoedigen om met Madventure te reizen. Ik ontken niet dat veel passagiers in het verleden geweldige, positieve reizen met hen hebben gehad. Helaas was ik niet een van hen. Mijn bedoeling met deze recensie is om commentaar te geven op mijn persoonlijke ervaring en een kritisch perspectief te bieden op de dingen die niet goed gingen op de reis waar ik deel van uitmaakte. Grensafsluitingen en omleidingen: Verschillende landgrenzen, met name de grenzen met Ghana, waren sinds het begin van de pandemie (bijna 2 jaar) gesloten. Deze grenssluitingen werden voor het eerst aan onze groep meegedeeld door de Ghanese ambassade in Dakar, zo'n 5 weken voor aanvang van de reis. Ons werd zowel een toeristenvisum als doorgang voor het voertuig geweigerd. Deze langdurige sluitingen van de land- en zeegrenzen werden later bevestigd door snel en eenvoudig te zoeken op verschillende consulaire websites en andere internetbronnen. De officiële website van Ghana vermeldde duidelijk dat "de land- en zeegrenzen van Ghana gesloten zijn voor passagiersverkeer sinds de eerste beperkingen werden ingevoerd aan het begin van de pandemie". Het werd ons duidelijk gemaakt dat er geen vooruitzicht was dat dit in de nabije toekomst zou veranderen. De grenzen waren al 18 maanden gesloten voordat de reis door Madventure werd bevestigd. Of ze zich hiervan bewust waren of niet, blijft onzeker; maar beide verklaringen zijn even verontrustend. Als Madventure niet op de hoogte was van deze grenssluitingen, dan wekt dat niet veel vertrouwen in hen als een ervaren bedrijf dat een professionele tour service aanbiedt (of "transport service" zoals ze bizar genoeg beweerden te zijn in documentatie die naar ons werd gestuurd nadat we hadden betaald en uitgevlogen waren om ons bij de truck te voegen). In feite lijkt zo'n "onwetendheid" me een bewijs van nalatigheid en incompetentie. Onwetendheid is gewoon geen excuus. Elke gerenommeerde tour/transportdienst is verplicht om in elke regio waar ze actief zijn de nodige zorgvuldigheid te betrachten om de veiligheid en zekerheid van alle betrokkenen te garanderen - en dan heb ik het nog niet eens over het succes en het soepele verloop van hun reizen. Aan de andere kant, als Madventure op de hoogte was van deze langdurige grenssluitingen en haar klanten willens en wetens toch op deze reis stuurde, dan lijkt dit erop te wijzen dat ze zich meer zorgen maakten over het aannemen van geld van klanten (wat, je moet er duidelijk over zijn, volgens hun algemene voorwaarden onder geen enkele omstandigheid terugbetaald kan worden) en zou dit dus duiden op een egoïstisch, winstgericht bedrijf dat nergens meer om geeft dan de winst. Toen de sluitingen eenmaal waren ontdekt, sleepte de chauffeur de groep langs talloze ambassades in Ghana, in talloze landen, op zoek naar een ambassade die visa en vergunningen wilde verstrekken, maar zonder succes. De situatie werd zelfs nog onthutsender toen elke ambassade erop wees dat Ghanese visa alleen in eigen land konden worden aangevraagd en daarom door alle reizigers voor vertrek hadden moeten worden aangevraagd. Nogmaals, als dit het geval is, waarom heeft Madventure dan iedereen op de reis specifiek schriftelijk geadviseerd om geen visa aan te vragen voor vertrek naar huis? Is dit weer een voorbeeld van gebrek aan ervaring in deze regio? Toen alle andere mogelijkheden waren uitgeput, kreeg de chauffeur van zijn bazen bij Madventure de opdracht om toch naar de Ghanese grens te rijden - zonder visa, zonder voertuigvergunning en zonder PCR-test, om 'ons geluk te beproeven'. Zoals verwacht werd de toegang tot Ghana geweigerd en was er weer een dag verloren. Toen Madventure om een reactie op dit alles werd gevraagd, antwoordde ze: "Zelfs zonder COVID zijn er elk jaar problemen op deze reis, problemen maken nu eenmaal deel uit van elke West-Afrika Overland rondreis, Afrika kan op de beste momenten onvoorspelbaar zijn. Onze website legt ook volledig uit dat je problemen moet verwachten en bereid moet zijn om alternatieve routes te nemen in het geval van problemen zoals grensafsluitingen enz. Iedereen die zich inschrijft voor een van onze Afrika rondreizen moet hiermee akkoord gaan." Deze reactie was niet alleen een beetje neerbuigend, maar leek mij ook te suggereren dat Madventure probeerde de schuld van hun eigen gebrek aan planning, kennis en ervaring af te schuiven op hun betalende klanten - door te suggereren dat iedereen die klaagde er gewoon niet 'klaar voor was'. De oplossing die Madventure voorstelde voor deze gesloten grenzen was een omweg via Burkina Faso, een land vol interne conflicten en extremistisch geweld. Ze beweerden: "Noch [onze chauffeur], noch wij zouden overhaaste beslissingen nemen en we zouden je niet naar een gevaarlijk gebied brengen als we dachten dat er een significant veiligheidsrisico was. De zuidelijke route door Burkina Faso wordt als veilig beschouwd en daarom hebben we dat voorgesteld als alternatieve route voor het geval Ghana jullie niet zou binnenlaten." Met een groot aantal gerenommeerde instanties die Burkina Faso ongeschikt verklaren voor reizen/toerisme, en in het bijzonder ongeschikt voor reizen over land, begrijp ik niet uit welke bron Madventure veronderstelde dat de route veilig werd geacht. In plaats daarvan leek hun voornemen om de vrachtwagen om te leiden door dat land, waarbij ze hun chauffeur en betalende klanten in gevaar brachten, meer te maken te hebben met een gebrek aan een andere optie. Vanuit mijn perspectief plaatste deze voorgestelde omweg alle betrokkenen voor een onmogelijke beslissing: zichzelf in gevaar brengen door met de truck door Burkina Faso te reizen, of aanzienlijke kosten maken om over Ghana te vliegen en 2 tot 3 weken voor hun eigen eten en onderdak te betalen terwijl ze wachtten om de truck op een onbekende datum op een onbekende locatie te ontmoeten. Madventure stelde niet voor om deze kosten te dekken of zelfs maar geld terug te betalen voor de tijd dat de passagiers niet bij de truck waren. Het is geen verrassing dat, ondanks een prijskaartje in de honderden, driekwart van de passagiers ervoor koos om niet door Burkina Faso te reizen en de exorbitante kosten te slikken, met slechts een handvol (4 in totaal) minder ervaren, minder bereisde en budgetbeperkte passagiers die ervoor kozen om bij de truck te blijven. Uiteindelijk slaagde de truck erin om zonder al te gewelddadige incidenten door Burkina Faso te komen, maar strandde vervolgens 8 dagen in niemandsland tussen Burkina Faso en Togo, omdat ze opnieuw hadden geprobeerd om zonder vergunning door de gesloten grenzen bij Togo te komen. Omdat ze geen eten of water konden kopen en er weinig sanitaire voorzieningen waren, kreeg één passagier een inzinking en moest ze in de gaten worden gehouden door de grenspolitie om haar in de bus te houden en te voorkomen dat ze andere passagiers gewelddadig zou aanvallen. Communicatie en coördinatie: Communicatie van wie dan ook bij Madventure was spaarzaam. Ten tijde van onze reis namen beide eigenaren van het bedrijf deel aan een andere verkenningsreis (die als een succes werd aangekondigd, maar geruchten van passagiers ter plaatse wezen op iets anders). Regionale informatie of budgettaire/re-routing goedkeuringen van de eigenaars werden daarom enorm vertraagd. Dit bracht onze chauffeur in een moeilijke positie omdat hij geen beslissingen kon nemen of acties kon ondernemen zonder hun uitdrukkelijke goedkeuring. Sms'jes en e-mails werden dagenlang onbeantwoord gelaten en daardoor begonnen de vertragingen op te lopen. De kennis en informatie die het bedrijf communiceerde over de veiligheid van de bezochte landen was minimaal, zo niet onverantwoord onjuist. Bij vragen over gemaakte beslissingen werden de eigenaars defensief en toonden ze een gebrek aan zorg voor de gezondheid en veiligheid van de passagiers. Passagiers kregen te horen dat ze alleen maar herrie schopten, of klaagden om het klagen, als ze zich zorgen maakten over hun veiligheid. De eigenaars verdraaiden voortdurend hun eigen voorwaarden tijdens onze reis om zich te onttrekken aan de verantwoordelijkheid voor dingen die fout gingen en om een mogelijke uitbetaling aan de reizigers te vermijden. Ongeacht de problemen waar een reis mee te maken heeft of de redenen voor het mislukken ervan, de eigenaren houden voet bij stuk en zeggen dat er geen geld wordt teruggegeven voor ongebruikte delen van de reis. Madventure handhaaft dit standpunt regelmatig en reageert met minachting op elke klant die klaagt, in een poging ze tot onderwerping te dwingen door ze ervan te beschuldigen dat ze niet van het juiste kaliber zijn om 'om te gaan' met reizen over land. Ik heb echter van andere verontruste klanten gehoord dat er een uitgebreide gedocumenteerde geschiedenis is van Madventure die passagiers terugbetaalt als ze eenmaal met juridische stappen zijn bedreigd - waarschijnlijk omdat hun algemene voorwaarden zo draconisch zijn dat ze voor de rechtbank niet afdwingbaar zijn, en dat weten ze. Kamperen en betaalde accommodaties: Ik begrijp heel goed dat dit een budgetreis zonder franje was, maar de accommodaties die uiteindelijk werden aangeboden, waren echt van het laagste niveau. Door de kwaliteit van de accommodatie vroeg ik me echt af waar het geld naartoe ging. Veel van de formele campings waren vreselijk. We hadden te maken met toiletten die zo smerig waren dat je er van moest huilen, niet bestaande douchefaciliteiten, kamperen op een terrein dat gedeeld werd met vuilnisbelten, gebrek aan veiligheid met diefstallen uit tenten, lawaai en licht de hele nacht waardoor het onmogelijk was om te slapen. We hadden zelfs een camping die werd geteisterd door zwermen vogels die zoveel vogelpoep over de tenten sproeiden dat sommige onbruikbaar werden. Bijna alle campings waren volgepropt in steden zonder ruimte. De meeste bush camps waren ok - niet echt afgelegen of mooi, maar ok. Behalve die ene met een stapel vieze luiers in het midden en die twee waar we in iemands voortuin gepropt zaten omdat de chauffeur nergens anders kon stoppen voor de nacht - blijkbaar had Madventure hem geen advies gegeven over campings in dat land. Betaalde accommodaties waren schaars. Zelfs als het reisschema expliciet betaalde accommodatie in de vorm van een hotel of hostel aangaf, moest de chauffeur vaak in plaats daarvan bushcampen - vaak, zei hij, om geld te besparen. Kitty geld en eten: Zoals geadverteerd was er een 'lokale betaling' die gebruikt moest worden voor onder andere boodschappen voor maaltijden, accommodatie, openbaar vervoer en entreegelden voor het park. We betaalden dit allemaal contant op de dag van vertrek. Er is op geen enkel moment een verantwoording afgelegd over het kitty money. Natuurlijk waren mijn verwachtingen laag bij een budgetreis, vooral in deze regio. Maar zelfs met verlaagde verwachtingen zijn er minimumnormen voor voeding waaraan zou moeten worden voldaan, maar dat was niet het geval. Begrijpelijkerwijs was dit over het algemeen te wijten aan een gebrek aan beschikbaarheid in veel van de landen. Verse groenten waren er in het begin volop, maar naarmate we verder kwamen waren we steeds meer afhankelijk van de kleine hoeveelheid ingeblikte en gedroogde goederen die Madventure aan het begin van de reis had verstrekt. Een aantal van deze goederen was sterk verouderd en duidelijk overgebleven van historische reizen. Bij gebrek aan verse ingrediënten werden de bereide maaltijden nauwelijks eetbaar. Bij één maaltijd werden bonen uit blik bereid, gedrenkt in een verscheidenheid aan verschillende verouderde soepen uit blik en gestoofde tomaten uit blik. Een andere maaltijd bestond uit ongeveer twintig uien (en alleen uien) fijngehakt en opgewarmd met gestoofde tomaten uit blik. Dit werd geserveerd op een bedje van pasta. Dit gerecht werd later "uienverrassing" genoemd en het werd een running joke. Heeft iemand het recept? Ondanks het gebrek aan vers voedsel werden we vaak gewaarschuwd door de chauffeur om niet te veel conserven en granen te eten, omdat hij van Madventure de instructie had gekregen om deze artikelen niet aan te vullen als de rantsoenen opraakten. Ook dit bleek een budgettaire beperking te zijn. Ondanks het feit dat we wisten dat het moeilijk zou worden om vers voedsel te vinden (de chauffeur vertelde ons dit meteen aan het begin van de reis en zei dat we ervan moesten genieten zolang het duurde!) was er aan het begin van de reis onvoldoende ingeblikt of gedroogd voedsel geleverd om de hele reis mee te doen - zelfs als we de verouderde producten meetelden - dus de opties begonnen op te raken. Uiteindelijk werd het eten van zo'n slechte kwaliteit en in zulke kleine porties dat ik mezelf uiteindelijk uit eigen zak te eten gaf. Waarvoor betaalde ik dan aan een potje, als het niet was om mijn maaltijden te betalen? Volgens hun marketingdocumentatie gaat Madventure prat op goed eten: "Goed eten is een zeer belangrijke factor op onze expedities en goed eten is van vitaal belang voor ieders gezondheid en welzijn, dus we streven er altijd naar om gezonde, gezonde en overvloedige maaltijden te bereiden. Vers voedsel is over het algemeen dagelijks beschikbaar, dus we proberen voor elke hoofdmaaltijd vlees en groenten te eten." Dit was helemaal niet mijn ervaring. Hygiëne: Wat de hygiëne betreft: de chauffeur werd regelmatig gedwongen om de koelkast uit te zetten om de lege accu van de truck te sparen, vooral als we meerdere dagen stilstonden op een locatie. Hierdoor gingen de bederfelijke items in de koelkast kapot en ontwikkelde de koelkast een stank die alle schoonmaakpogingen overleefde. Maar het belangrijkste hygiëneprobleem was misschien wel de behandeling van de watervoorraad. Madventure verkoopt zichzelf als leider op het gebied van hygiëne: "Netheid speelt een belangrijke rol tijdens deze expeditie en je bemanning zal ervoor zorgen dat een acceptabel niveau van algemene hygiëne wordt gehandhaafd tijdens je reis om het welzijn van de groep te garanderen... We hebben meestal 500 liter behandeld drinkwater bij ons..." Ik kan persoonlijk verifiëren dat de chauffeur de watervoorraad van de truck NIET regelmatig behandelde. Schoon/sanitair water om de vrachtwagenvoorraad aan te vullen werd een probleem toen we naar het zuiden reisden. In één land werd de watervoorraad van de truck aangevuld vanuit een halfstromende rivier. Met behulp van jerrycans vervoerden we het water naar de truck. In die jerrycans zat een mengsel van modder, bodemplanten en zelfs een levende vis. Nadat ik meer dan eens had gezien hoe de chauffeur de watervoorraad niet behandelde, weigerde ik met klem om uit de watervoorraad van de vrachtwagen te drinken of iets te consumeren dat afhankelijk was van water uit de vrachtwagen dat niet aan de kook was gebracht (bijvoorbeeld melk). Ik kon er echter niets aan doen dat alle borden, kommen, bestek en kookgerei in ditzelfde water werden gewassen - vaak in waskommen die niet de hele avond werden verschoond en dus koud, vies, zwart water bevatten met stukjes voedsel erin tegen de tijd dat we na het eten onze borden gingen afwassen. Op geen enkel moment heeft iemand van de Madventure 'crew' hier iets aan gedaan. Deze praktijk is onhygiënisch, onacceptabel en brengt de gezondheid van iedereen in gevaar. Velen van de groep hadden al na een paar weken last van aanhoudende maagproblemen. Reisactiviteiten en besluitvorming: Of het nu een bezuinigingsbeslissing was of een de-prioritering van de Afrikaanse tour, beide Madventure eigenaren kozen ervoor om samen een verkennende tour in het Midden-Oosten te leiden op hetzelfde moment als onze Trans-Afrika reis, maar huurden niemand anders in om als reisleider voor ons op te treden. We waren dus overgeleverd aan slechts één vertegenwoordiger van Madventure, de chauffeur. Hoewel hij een erg goede chauffeur was, had hij niet de leiderschaps- of organisatorische vaardigheden die nodig zijn voor een reisleider en het was onvermijdelijk dat hij moeite had om zo'n complexe en uitdagende reis als deze door West-Afrika - bekend als de moeilijkste regio om doorheen te reizen - helemaal alleen te leiden. Sterker nog, velen van de groep spraken hun medeleven uit met de chauffeur die volgens ons in een onmogelijke positie was gebracht (en gelaten). Helaas was de chauffeur, door de druk waar hij zonder hulp mee te maken had, gedwongen om te vertrouwen op leden van de groep om hem te helpen en dit veroorzaakte een groot aantal problemen. Sommige leden van de groep met meer reis- en organisatorische ervaring probeerden aanvankelijk in te springen en te helpen, maar uiteindelijk moesten ze allemaal opgeven vanwege de nogal opdringerige (en vaak instabiele) persoonlijkheid van één persoon die erop stond om alles te proberen doen, maar helaas niet de ervaring of vaardigheden had om dat goed te doen. Terwijl anderen zich terugtrokken, liever niet meegesleurd in een conflict, vertrouwde de chauffeur steeds meer op haar en werd ze door hem beschermd en in staat gesteld, ondanks het feit dat ze onnoemelijk veel problemen veroorzaakte met visa en andere officiële documenten en een storende invloed had op de groep in het algemeen. In plaats van in te grijpen om het probleem op te lossen en de chauffeur naar behoren te ondersteunen, leken de eigenaren van Madventure helemaal niet geïnteresseerd in het veilige en soepele verloop van de tour, maar lieten ze in plaats daarvan een giftige en onbehulpzame sfeer voortwoekeren. Zelfs toen deze vrouw fysiek gewelddadig werd en een ouder, en zeer zachtaardig, lid van de groep aanviel, mocht ze zonder waarschuwing blijven. Sterker nog, hoe meer de andere passagiers probeerden vergaderingen te houden om het probleem te bespreken, vooral toen haar gedrag gevolgen begon te hebben voor iedereen, zowel financieel als in termen van vertragingen, hoe meer de chauffeur en de Madventure-eigenaren iedereen de schuld gaven van het veroorzaken van problemen. De andere passagiers kwamen tot de conclusie dat ze werd beschermd en een voorkeursbehandeling kreeg omdat het Madventure goed uitkwam dat ze zonder betaling administratief werk voor de chauffeur deed, zodat ze niet hoefden toe te geven dat ze een reisleider moesten inhuren. Organisatie van visa: Het belangrijkste probleem hier leek te zijn dat de reis was ontworpen op een moment dat alle visa voor de hele reis van Marokko naar Zuid-Afrika helemaal aan het begin van de reis in Rabat, de hoofdstad van Marokko, konden worden geregeld. Sterker nog, de chauffeur vertelde ons allemaal dat dit het geval was. Toen dit een paar jaar geleden veranderde en visa elders moesten worden aangevraagd, had Madventure naar mijn mening het reisschema moeten herzien en zorgvuldig moeten plannen wanneer en waar visa nu zouden worden aangevraagd, zodat er tijdens de reis meer tijd was om dit te doen zonder andere activiteiten te beïnvloeden. Dit hebben ze echter niet gedaan en in plaats daarvan hebben ze gekozen voor de gemakkelijkste weg door het reisschema te laten zoals het was en te proberen de visumaanvragen erdoor te drukken waar en wanneer ze maar konden. Deze aanpak is mislukt. Vanaf Senegal stond de hele reis in het teken van van de ene stad naar de andere gaan om visa te bemachtigen voor de volgende landen. Activiteiten zoals watervallen, nationale parken enz. werden overgeslagen omdat de groep dag na dag op de truck zat of in steden wachtte om het papierwerk in orde te krijgen. Tegen de tijd dat we Freetown bereikten was iedereen het zat en het werd alleen maar erger naarmate we verder reisden. Bovendien lijkt Madventure geen actuele kennis of begrip te hebben van het visumproces, omdat het in de loop der tijd verandert. Voorbeelden hiervan zijn: 1) De Nigeriaanse visa moeten idealiter worden aangevraagd vanuit je thuisland voor vertrek. Anders kan een toeristenvisum worden aangevraagd in een land dat aan Nigeria grenst (Benin op deze reis) of een duurder zakenvisum kan aan de grens worden aangevraagd (of online worden aangevraagd en betaald en aan de grens worden opgehaald). Bovendien wordt een visum dat buiten je eigen land wordt aangevraagd slechts afgegeven met een geldigheidsduur van 30 dagen. Ik ben niet erg ervaren in het reizen door West-Afrika, zoals Madventure beweert te zijn, maar ik weet dit allemaal omdat het me is verteld door ten minste drie verschillende Nigeriaanse ambassades tijdens de reis en het staat op de website van de Nigeriaanse ambassade! Madventure instrueerde de chauffeur echter om ons allemaal een Nigeriaans visum te laten aanvragen in Dakar, zo'n 3 maanden voordat we Nigeria binnenkwamen. We deden dat, gaven er veel geld aan uit en zaten 5 dagen in Dakar te wachten tot ze er waren. Toen ze eindelijk aankwamen, waren ze 30 dagen geldig. Bij navraag zei de ambassade dat ze alleen visa voor 30 dagen konden afgeven. Desondanks kreeg de chauffeur opnieuw de opdracht om ons allemaal een nieuw visum aan te laten vragen in Freetown, 5-6 weken voordat we Nigeria binnenkwamen. De meesten (maar niet allemaal) van de groep volgden de instructies op, betaalden nog meer geld en moesten nog eens 5 dagen in Freetown wachten op de afgifte. Toen ze eindelijk aankwamen werden ze uitgegeven met een geldigheidsduur van 30 dagen.....wie had dat kunnen voorspellen? Waarschijnlijk de vier leden van de groep die weigerden ze aan te vragen omdat ze het vertrouwen in Madventure hadden verloren en voor die beslissing hevige kritiek van Madventure kregen! In plaats van een derde set visa aan te vragen, werd de hele reis toen versneld om de Nigeriaanse grens te bereiken voordat de visa zouden verlopen. Als gevolg daarvan ging het grootste deel van de reisroute en activiteiten in Liberia en Cote D´Ivoire verloren, samen met alle reisroutes in Ghana, Togo en Benin. 2) Ik heb hierboven al het trieste verhaal verteld van de vrachtwagen en 4 passagiers die 8 dagen lang in niemandsland strandden tussen Burkina Faso en Togo, omdat het relevante papierwerk niet was verkregen voor het uitstempelen uit Burkina Faso. 3) Madventure wist niet dat de grenzen van Mauritanië, Cote D´Ivoire, Ghana, Togo en Benin allemaal gesloten waren. Door puur geluk kwamen de passagiers hier zelf achter, zij het erg laat op de dag, vlak voordat ze de grens bereikten - zonder hulp of begeleiding van Madventure. Uiteindelijk werd er in Nigeria lering uit getrokken en keek de chauffeur vooruit om te ontdekken dat de grenzen met Kameroen en Gabon ook gesloten waren. Pas toen begon hij te plannen hoe hij ofwel de relevante papieren veilig kon stellen of, wat de grens met Kameroen betreft, een afgelegen grensovergang kon vinden die met steekpenningen maar zonder officiële stempel kon worden gepasseerd! Het kostte 9 dagen kamperen in de bush, zonder douches of toiletten, om die grensovergang te bereiken en het spreekt voor zich dat de route en sightseeing weer achterwege bleven. Algehele indruk: Madventure lijkt geld en winst belangrijker te vinden dan de ervaring, het plezier en het welzijn van hun klanten. Als er eenmaal geld is betaald, weigeren ze absoluut om geld terug te geven, hoe slecht ze zich ook hebben gedragen of hoe weinig zorgvuldigheid ze ook hebben betracht voordat de reis werd uitgevoerd - tenzij ze voor de rechter worden gedaagd, in welk geval ze weten dat hun positie onverdedigbaar is en ze betalen. De vergelijking tussen hun marketing en de ervaring die ze bieden is onverenigbaar, vaak lachwekkend. Je kunt slechte hygiëne, slecht eten en slechte accommodatie verwachten. Je hoeft ook geen consistentie of eerlijkheid te verwachten in hun behandeling van individuen tijdens een reis, in plaats daarvan zal de behandeling die je krijgt recht evenredig zijn met hoe nuttig ze jou voor hen vinden. De gepubliceerde marketingroute is nietszeggend. Ze zullen je gewoon zo snel en goedkoop mogelijk van A naar B brengen - als er onderweg tijd is voor wat sightseeing is dat geweldig, anders laat het slecht ontworpen en verouderde reisschema weinig tijd over voor iets anders dan het aanvragen van visa en het rijden van de ene grensovergang naar de andere. Het lijkt zo zonde, en een ongelooflijke verspilling van een kans, om zo ver als West-Afrika te zijn gekomen om vervolgens van de ene ambassade of grensovergang naar de andere te worden gependeld en elk land alleen door de ramen van een grote, slecht onderhouden en enigszins onbetrouwbare vrachtwagen te kunnen zien. Zal ik weer over land reizen? Zeker wel, maar niet met Madventure. Veel reisplezier!
  Toon meer
  

  Madventure gaf een reactie op deze beoordeling

  Beste 'anoniem', Dit is William, directeur van Madventure ltd. Het spijt ons te horen dat je niet van je reis met ons genoten hebt. West Afrika is de zwaarste overland reis die er is en hij is niet voor iedereen geschikt. De extra complicatie van... Toon meer
  Reisdatum: september 2021
• 

  John

  · 9 april 2012
  Automatisch vertaald. Bekijk in het EngelsBeoordeel deze vertaling
  Automatische vertaling beschikbaar in Nederlands. Bekijk in het Nederlands
  Dit was een geweldige reis. U krijgt elk...
  Toon meer
  Reisdatum: mei 2007